คำพ่อ

“คำพ่อ”

 

คืนหนึ่งข้างกองฟางบ้านกลางทุ่ง

หลังคามุงจากเก่าเสาไม้ไผ่

นั่งร้านฟากริมชายคามองฟ้าไกล

ดาวน้อยใหญ่ระยิบอยู่ลิบตา

ซึ้งดาวสวยสูงส่งทรงอำนาจ

บางดาวพลาดร่วงดับลงลับหล้า

“ผีพุ่งใต้” พ่อพึมพำตามสายตา

อนิจจาลาดาวปวดร้าวจริง

พ่อบอกอย่าเสียใจเลยไอ้หนู

จงเรียนรู้ความเกิดดับกับทุกสิ่ง

คนมิอาจห้ามหวงหรือท้วงติง

สบนิ่งสว่างในใจรู้ทัน

เอ็งจงจำคำพ่อต่อสู้โลก

สุขคู่โศกชายคู่หญิงจริงคู่ฝัน

เมื่อดาวดับสรรพสิ่งจริงดังนั้น

อย่ายึดมั่นถือมั่นสิ่งอันใด

จนก็จงจริงใจจำไว้ว่า

มียศอย่าเย่อหยิ่งความยิ่งใหญ่

มีอำนาจอาจอำนวยช่วยใครใคร

แม้รวยให้แลเห็นคนเป็นคน

นานนักหนอพ่อลับดาวดับแล้ว

หูยังแว่วแนวคำย้ำเหตุผล

คำสอนพ่อฝากไว้เตือนใจตน

พร้อมผองคนผู้เขาพึงเข้าใจ

โสภณ  เปียสนิท***26 เมษายน 2534***ตีพิมพ์มติชนรายสัปดาห์ฉบับวันที่ 31 สิงหาคม 2534

39/3 เขาพิทักษ์ หัวหิน ประจวบคีรีขันธ์ 77110