วันจันทร์ที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2554

คำพ่อ


“คำพ่อ”

 

คืนหนึ่งข้างกองฟางบ้านกลางทุ่ง

หลังคามุงจากเก่าเสาไม้ไผ่

นั่งร้านฟากริมชายคามองฟ้าไกล

ดาวน้อยใหญ่ระยิบอยู่ลิบตา



ซึ้งดาวสวยสูงส่งทรงอำนาจ

บางดาวพลาดร่วงดับลงลับหล้า

“ผีพุ่งใต้” พ่อพึมพำตามสายตา

อนิจจาลาดาวปวดร้าวจริง



พ่อบอกอย่าเสียใจเลยไอ้หนู

จงเรียนรู้ความเกิดดับกับทุกสิ่ง

คนมิอาจห้ามหวงหรือท้วงติง

สบนิ่งสว่างในใจรู้ทัน



เอ็งจงจำคำพ่อต่อสู้โลก

สุขคู่โศกชายคู่หญิงจริงคู่ฝัน

เมื่อดาวดับสรรพสิ่งจริงดังนั้น

อย่ายึดมั่นถือมั่นสิ่งอันใด



จนก็จงจริงใจจำไว้ว่า

มียศอย่าเย่อหยิ่งความยิ่งใหญ่

มีอำนาจอาจอำนวยช่วยใครใคร

แม้รวยให้แลเห็นคนเป็นคน



นานนักหนอพ่อลับดาวดับแล้ว

หูยังแว่วแนวคำย้ำเหตุผล

คำสอนพ่อฝากไว้เตือนใจตน

พร้อมผองคนผู้เขาพึงเข้าใจ



โสภณ  เปียสนิท***26 เมษายน 2534***ตีพิมพ์มติชนรายสัปดาห์ฉบับวันที่ 31 สิงหาคม 2534
39/3 เขาพิทักษ์ หัวหิน ประจวบคีรีขันธ์ 77110 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น