“รั้ว”
คนร่อนเร่เซซังหวังมีบ้าน
ตรากตรำงานนานนักจักได้สม
หนังมือหนาหนังหน้ากร้านผ่านแดดลม
จึงชื่นชมบ้านหลังงามเป็นความจริง
บ้านขาดรั้วขาดความงามสง่า
ใจเหมือนว่าหวั่นหวาดขาดบางสิ่ง
เมื่อมีรั้วล้อมภัยไออุ่นอิง
ชีวิตยิ่งสุขสันติ์ตามครรลอง
มาวันหนึ่งรั้วปิดสนิทแน่น
กั้นเขตแดน “ออก-เข้า” แก่เจ้าของ
รั้วเคยงามปรามภัยที่หมายปอง
ใยลำพองครองเรือนเหมือนบ้านตัว
หลงความเด่นเป็นสง่าน่าเกรงขาม
หน้าที่ยามลามไหลเป็นไปทั่ว
หรือคงลืมคนแลเพียงแค่รั้ว
ทะนงตัวปิดประตูสู้นายตน
จึงเกิดเป็นปัญหาน่าสงสัย
เพื่อท้าให้หาเลศหาเหตุผล
เพื่อท้าทายปัญญาประชาชน
ว่าใครควรเป็นคนเบื้องบนใคร
เมื่อเลยวันผ่านวัยไร้ความหวัง
ลืมความหลังหม่นมัวหารั้วใหม่
รั้วคุณธรรมน้ำมิตรรั้วจิตใจ
เพื่อป้องภัยพาลชั่วจากตัวเอง
โสภณ เปียสนิท***ตีพิมพ์ในมติชนรายสัปดาห์ วันที่ 14 กรกฏาคม 2535
39/3 เขาพิทักษ์ หัวหิน ประจวบคีรีขันธ์ 77110
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น