เกินแสงใดจักฉายส่อง
มืดจริงหนอชาติไทยในวันนี้
เมฆหมอกมีมืดมาด้วยห่าฝน
ตะวันลับดับไปไทยมืดมน
ประชาชนคลำทางอยู่วังเวง
แสงไฟฟ้ามืดลงคงดับแล้ว
ไร้วี่แววแก้ไขใครรีบเร่ง
ความหวาดกลัวมัวหม่นคนหวั่นเกรง
แว่วบทเพลงฆ่าฟันอันตราย
ไร้แสงเทียนน้อยใหญ่ในยามค่ำ
ความเย็นชืดมืดดำสื่อความหมาย
คลี่ม่านคลุมรุมควันอันวุ่นวาย
เงาความตายบ่ายหน้ามาเยี่ยมเยือน
เมฆหมอกมีมืดมาด้วยห่าฝน
ตะวันลับดับไปไทยมืดมน
ประชาชนคลำทางอยู่วังเวง
แสงไฟฟ้ามืดลงคงดับแล้ว
ไร้วี่แววแก้ไขใครรีบเร่ง
ความหวาดกลัวมัวหม่นคนหวั่นเกรง
แว่วบทเพลงฆ่าฟันอันตราย
ไร้แสงเทียนน้อยใหญ่ในยามค่ำ
ความเย็นชืดมืดดำสื่อความหมาย
คลี่ม่านคลุมรุมควันอันวุ่นวาย
เงาความตายบ่ายหน้ามาเยี่ยมเยือน
เสียงฟ้าผ่าฟ้าร้องดังก้องกึก
ความรู้สึกลึกร้าวราวถูกเฉือน
เงาสภาประชาไทยใยลางเลือน
มองภาพเตือนเหมือนไม่ใช่สภา
เงาดำดำ “อำนาจ” ที่พาดผ่าน
“เงิน” ที่หว่านมีแรงแห่งตัณหา
เงา “ตำแหน่ง” แรงขับอับปัญญา
บังสายตามืดมิดจิตมืดมน
มืดจริงหนอชาติไทยในวันนี้
สามัคคีขาดหายไปทุกหน
มากคนก่อปัญหาพาอับจน
มองหาคนส่องไฟยังไม่เจอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น