เยือนเมืองน่านธารภูเขา (3)
สุรีย์ลาใกล้ลงตรงหลังเขา
ทาบทับเงาราวทางอย่างเปล่าเปลี่ยว
ขณะรถแล่นไปสู่ปลายเรียว
หนทางเทียวเดียวดายกลางไพรพง
มาเยือนไร่ในป่า “จุฑามาศ”
พฤษศาสตร์ศึกษาน่าเสริมส่ง
มีสวนสวยราวสวรรค์กันดารดง
ชะลอลงคงอยู่คู่แดนดิน
ร่วมสวดมนต์ข้ามปีสักทีหนึ่ง
หวังให้ถึงแก่นธรรมตามถวิล
เสียงจาก “วัดรัชดา” คราได้ยิน
น้อมดวงจินต์จับใจไม่จืดจาง
รุ่งอรุณอุ่นอรัญเริ่มวันใหม่
หนทางไกลในแดนที่แสนห่าง
ไหว้ “เจ้าพ่อพญาไมย” ริมรายทาง
ใจบางบางเบาเบาเงียบเหงาใจ
กราบ “พระธาตุช่อแฮ” แม้จะร้อน
เพื่อขอพรประทับรับปีใหม่
รับมงคลบนเขาเอาฤกษชัย
บันดาลดลพ้นภัยไปทั้งปวง
ลาแล้วหนอเมืองน่านผ่านเมืองแพร่
สองตาแลเมืองหนาวคราวลับล่วง
รอยอาลัยแล่นเลือนเหมือนภาพลวง
ใจยังห่วงเมืองน่านเหมือนบ้านเรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น