ห้องกว้างอันว่างเปล่า
มองฟ้าไกลในห้องกว้างอันว่างเปล่า
ไม่มีดาวดวงใดให้มองหา
ริมหน้าต่างห่างไกลสุดสายตา
แหงนมองฟ้ามืดดำกลางค่ำคืน
มีแสงไฟลางลางระหว่างตึก
เสพรู้สึกนึกหนาวในคราวตื่น
ชีวิตเหมือนเพื่อนดาวไม่ยาวยืน
มีชังชื่นตื่นหลับแล้วลับลง
ในห้องกว้างว่างเปล่ามาเฝ้าแม่
ได้เพียงแลแม่หลับใหลในความหลง
ยามแม่ตื่นลืมตามหน้างุนงง
เพราะยังคงอยู่ในไอซียู (ICU)
เพราะโรคร้ายรุมล้อมย่อมเร่งรีบ
เข้าผาตัดหัวใจตีบรีบต่อสู้
สงครามเย็น “เป็น-ตาย” ใช่ศัตรู
แค่เป็นคู่คนละข้างต่างวันวัย
เรื่องของแม่ครั้งก่อนสะท้อนภาพ
ยังซึมซาบกลับเยือนเหมือนภาพใหม่
เป็นต้นแบบชีวิตนำจิตใจ
บันทึกไว้ในวันอันวังเวง
อยากเฝ้าแม่แต่เราต้องเฝ้าห้อง
แว่วฟ้าร้องค่อยค่อยกลางฝอยฝน
ดวงใจหวั่นรันทดอย่างอดทน
มารผจญคราวนี้อีกกี่วัน
โสภณ เปียสนิท
39/3 เขาพิทักษ์ หัวหิน
ประจวบคีรีขันธ์ 77110
