Wat Nong Daeng, Thai lue Temple in Nan Province

รอยต่อระหว่างปี 2555-2556 คณะของเราได้เยือนเมืองน่าน

เที่ยวชมวัดหนองแดง วิหารไทลื้ออันเก่าแก่นับพันปี

เก็บภาพสวยงามมาเป็นที่ระลึก ไว้ย้อนรำลึกถึงวันคืน

ที่เดินทางถึง

บทสนทนาในท้องทุ่ง (2)

บทสนทนาในท้องทุ่ง (2)

“อิทธิพลอันธพาลอันเป็นพิษ
แฝงทั่วทิศทุกทางระหว่างวิถี
อันตรายหลายหลากเห็นมากมี
ผิดวิธีเมื่อใดตายนะเอ็ง”

“ฉันน้อมนำทำเพื่อช่วยเหลือชาติ
ใช่บังอาจเอาตนเป็นคนเก่ง
ช่วยการเมืองเรื่องงามต้องทำเอง
เรื่องกลัวเกรงลอยไกลไปตามกรรม”

“พ่อแม่คอยรอรับเอ็งกลับบ้าน
อย่าให้นานเกินไปจนใกล้ค่ำ
งานเร่งรัดพัฒนาหาแกนนำ
เอ็งต้องจำว่าเรายังเฝ้าคอย”

“ฉันไม่ลืมบ้านทุ่งหรอกลุงครับ
รอวันนับหน่วยกิตอีกนิดหน่อย
รักบ้านทุ่งริมท่าป่าริมดอย
ฉันเฝ้าคอยถึงครากลับมาคืน”

“ฉันเรียนงานการเมืองก็เรื่องนี้
เพื่อน้องพี่ที่ระทมกลางขมขื่น
ก้าวเดินตามความหวังอันยั่งยืน
อยู่บนผืนแผ่นดินถิ่นบ้านเรา”

สายลมหนาวยาวนานพัดผ่านทุ่ง
หลานและลุงริมลานบ้านหลังเก่า
ทอดตามองท้องนาป่าลำเนา
ฝันสีเทาเบาบางตอนกลางวัน

ท่องเมืองน่าน "พระธาตุช่อแฮ"

เยือนเมืองน่านธารภูเขา (3)

สุรีย์ลาใกล้ลงตรงหลังเขา

ทาบทับเงาราวทางอย่างเปล่าเปลี่ยว

ขณะรถแล่นไปสู่ปลายเรียว

หนทางเทียวเดียวดายกลางไพรพง

มาเยือนไร่ในป่า “จุฑามาศ”

พฤษศาสตร์ศึกษาน่าเสริมส่ง

มีสวนสวยราวสวรรค์กันดารดง

ชะลอลงคงอยู่คู่แดนดิน

ร่วมสวดมนต์ข้ามปีสักทีหนึ่ง

หวังให้ถึงแก่นธรรมตามถวิล

เสียงจาก “วัดรัชดา” คราได้ยิน

น้อมดวงจินต์จับใจไม่จืดจาง

รุ่งอรุณอุ่นอรัญเริ่มวันใหม่

หนทางไกลในแดนที่แสนห่าง

ไหว้ “เจ้าพ่อพญาไมย” ริมรายทาง

ใจบางบางเบาเบาเงียบเหงาใจ

กราบ “พระธาตุช่อแฮ” แม้จะร้อน

เพื่อขอพรประทับรับปีใหม่

รับมงคลบนเขาเอาฤกษชัย

บันดาลดลพ้นภัยไปทั้งปวง

ลาแล้วหนอเมืองน่านผ่านเมืองแพร่

สองตาแลเมืองหนาวคราวลับล่วง

รอยอาลัยแล่นเลือนเหมือนภาพลวง

ใจยังห่วงเมืองน่านเหมือนบ้านเรา